Pjesnikinja Lidija Nožanić iz Gornjih Srđevića proglašena je za pobjednika Drugog sabora poetskih vitezova “Vostani Serbije” koga organizuje Udruženje “Srbski svetionik” iz Beograda.
Lidija je nagrađena za tri pjesme, osvojivši dvije zlatne i jednu bronzanu medalju.
Na saboru je učestvovalo 57 pjesnika, a prijavljene su 272 pjesme. Prijavljivanje je trajalo od 14. januara do 21. februara 2022. godine, a dodjela nagrada održana je 27. marta u beogradskom Gavrilovskom Hramu.
Žiri je bio sačinjen od pet članova:
Otac Luka (Babić), arhimandrit i iguman manastira Karno,
Nevena Milosavljević, književnica iz Zvečana i član SKZ.
Duško Šljivančanin, pukovnik i heroj odbrane od NATO agresije.
Danica Crnogorčević, pjevačica etno i duhovne muzike.
Milica Dosković, operska diva i vokalni solista SNP u Novom Sadu.
Pjesme su prijavljivane po kategorijama DUHOVNE PJESME (48 pjesama), PORODIČNE PJESME (41 pjesma), RODOLJUBIVE PJESME (37 pjesama), JUNAČKE PJESME (29 pjesama), MUČENIČKE PJESME (34 pjesme), LJUBAVNE PJESME (41 pjesma), ZAVIČAJNE PJESME (41 pjesma) i tako su i ocjenjivane. Prilikom ocjenjivanja žiri je ocjenjivao pesmu, a ne pjesnika, tačnije članovi žirija nisu mogli da vide ime pjesnika, niti bilo koji drugi podatak.
Lidija Nožanić je osvojila zlatnu medalju u kategoriji Duhovnih pjesama za pjesmu “Vitez”, zlato za pjesmu “Krv mojih predaka” u kategoriji Mučeničkih pjesama i bronzu za pjesmu “Motajica” u kategoriji Zavičajnih pjesama.
Mlada pjesnikinja iz Gornjih Srđevića je jedna od najtalentovanijih poetesa nove generacije a da je to zaista tako, svjedoči podatak da je do punoljetstva uspjela objaviti svoju prvu književnu zbirku i osvojiti nagrade na brojnim literarnim takmičenjima širom Republike Srpske.
Počela je stvarati još u osnovnoj školi napisavši nekoliko pjesama koje su bile najbolje na školskim takmičenjima a prvo veće priznanje stiglo joj je 2013. godine kada je među 125 pristiglih radova bila najbolja na literarnom konkursu Ministarstva porodice, omladine i sporta u sklopu obilježavanja Nedjelje djeteta.
Dvije godine kasnije osvojila je drugo mjesto na literarnom konkursu povodom Dana Republike a svoj talenat je dokazala i 2016. godine na literarnom konkursu za učenike srednjih škola Republike Srpske koji je raspisan povodom 160. godišnjice od rođenja Nikole Tesle, osvojivši ubjedljivo prvo mjesto sa svojim radom „Monolog Nikole Tesle“.
Lidija je tada odlučila da se okuša i na mnogo ozbiljnijim pjesničkim konkursima, pa je tako prijavila pjesmu „Voda“ za 15. Ilindanske pjesničke susrete „Prljača 2016“ koji su održani kod Dervente gdje je u veoma jakoj konkurenciji ponovo bila najbolja. Da se radi o pravom podvigu svjedoči i to da je zauzela prvo mjesto u konkurenciji 80 pjesnika svih generacija iz Srbije, Hrvatske, BiH i Republike Srpske.
Iste godine Lidija je objavila i svoju prvu pjesničku zbirku „Između vječnosti i trenutka“ u kojoj je sabrala 40 rodoljubivih i ljubavnih pjesama a ova knjiga je 2017. godine objavljena i u audio formatu za slijepe i slabovide.
Koliko je Lidija nadarena za umjetnost, potvrđuje i njeno slikarsko umijeće koje ju je dovelo na bardačku koloniju, gdje je nekoliko godina bila učesnik škole slikanja, a usavršila je i metodu slikanja pravoslavnih svetaca na bocama.
Lidija se bavila i folklorom, pokazujući da podjednako dobro igra i pjeva izvorne narodne pjesme.
U osnovnoj školi u Sitnešima bila je učenik generacije a dokazala se kroz osnovnoškolsko i srednjoškolsko obrazovanje, osvajajući prva mjesta na takmičenjima iz fizike, matematike, istorije i demokratije i ljudskih prava.
Za svoj talenat i stvaralačko umijeće 2014. godine dobila je Nagradu opštine mladima na obilježavanju Dana i krsne slave opštine Srbac.

NAGRAĐENE PJESME LIDIJE NOŽANIĆ:
VITEZ
Usamljeni vitez za istinom traga,
sa gomilom luta, u patnji i stravi.
Ko utvara lebdi, bez pravca i puta.
Znakovi su svuda, al nijedan pravi.
Gdje su korifeji i njihove staze?
Gdje su ideali? Šta ga čeka sutra?
Na sve strane vidi nestvarne oaze
i pomamno trči izgubljen iznutra.
Hitajući tako za obmanom kletom,
spotače se lako, u prašinu pade.
Prekide se nit što veže ga sa svijetom,
i tu, na dnu, nesvijest okonča mu jade.
U snu što ga savlada, osjeti toplinu.
To istina plamti u dubini srca.
Plam što Otac dade svom viteškom sinu
ko vulkan pod magmom započe da grca.
I kao na javi, tada vidje jasno:
blještav lik mu priđe i pruži mu ruku.
Kao luča svijetli, a lice mu krasno.
To Anđeo Hristov ognjem sprži muku.
U zamahu krila zatim mu pokaza:
iz prašine zemne neki trag se pruža.
Ka Nebeskom vrtu to je uska staza,
međ truležnim trnjem netruležna ruža.
Pod oklopom zasija viteška dobrota.
Nema više lutanja, nema više straha.
Ko putokaz pokaza se iskonska ljepota,
trag božanskog u odori zemaljskoga praha.
Iz dubokog sna nov se vitez prenu.
Sad je kao nebo sve vedro i čisto.
Mir u njemu zavlada u jednome trenu
i ništa u njemu više nije isto.
Sad je jasno: u gomili nema putokaza,
u samoći istina duši biva gola.
Istinu nam Gospod daje da spoznamo,
a spoznaje nema bez patnje i bola.

KRV MOJIH PREDAKA
U prošlome vijeku, kad na svjetlost nije
izranjala milost, pričala mi baka,
njiva i livada ravne Slavonije
pokrila je zemlju krv mojih predaka.
Drhtalo je nebo, naricala Sava,
kršile su šume grane od užasa,
kad je na ognjištu pala mrtva glava.
Za sinom je majka plakala bez glasa.
Bilo je to onda, pričali mi stari,
kada se junakom nazvao ubica.
Seoski je bunar stao da krvari
i da krvlju mije naružena lica.
Zapaljena Crkva Svetog Arhanđela,
Izvor Svetog Đorđa stao krv da grca,
kad je moga pretka, orošenog čela,
dželat probo nožem kroz grudi do srca.
Petnaest staraca žicom su vezali,
sve jednog do drugog, da stoje uz prugu.
Ko bijesni psi, na žrtve su režali
dok su ih strijeljali, ko divljač u lugu.
Slavonijo pusta, grobnice uzdaha,
pokaži mi gdje su kosti moga pretka.
Ispod koje dunje, ispod kog oraha
život mu je uzet, krvnički, bez metka?
U snu gledam tvoje beskrajne ravnice,
s obe strane Orljave, ko krila na ptici.
Nad njima lebde neke svjetlonosne skice.
To su moji preci – Sveti Mučenici.

MOTAJICA
Vječno čami kao nasukana lađa.
Usamljena, sniva o usahloj sreći.
Samo jutrom, rano, kad se sunce rađa,
svjetlošću joj budi uspavane pleći.
Kao bistre oči u kakve starice
ponegdje zablješte krovovi i staze.
NJeno potocima izbrazdano lice
potomci hajduka i sad žurno gaze.
LJubomorno čuva, kao biser školjka,
preko obronaka stope hrabrih četa.
Savila je krake kao bogomoljka
da odbrani plamen prohujalih ljeta.
A najveće blago na dnu njenog lica,
ljestvica ka nebu, duhovna toplina,
između borova to je Osovica
i oko nje stope kralja Dragutina.
SPISAK SVIH NAGRAĐENIH UČESNIKA DRUGOG SABORA POETSKIH VITEZOVA “VOSTANI SERBIJE”:
DUHOVNE PJESME (48 pjesama)

1. mjesto: “Na izvoru vjere” – Neda Borojević iz Dervente
“Vitez” – Lidija Nožanić iz Srpca
“Manastir Karno” – Aleksandra Janičić iz Trebinja
2. mjesto: “Zvona zvone, budite se ljudi” – Dragan Sarić iz Žarkovca
“Na dan Sv. Simeona” – Jovan Bundalo iz Beograda
“Na Rasini crkva” – LJiljana Tamburić iz Kruševca
3. mjesto: “Homoljska Sveta Gora” – LJiljana Terentić iz Smedereva

PORODIČNE PJESME (41 pjesma)

1.mjesto: “Svi njihovi geni žubore u krvi” – LJiljana Terentić iz Smedereva
2.mjesto: “Bogatstvo je znanje” – Slavojka Kokić iz Teslića
3. mjesto: “Moja mati” – Biljana Vasić iz Požarevca
“Majka i sin” – Milan Ćurčić iz Kraljeva

RODOLJUBIVE PJESME (37 pjesama)

1. mjesto: “Zavet Obilićev” – Miloš Belić iz Valjeva
“Sama sebe odbrani” – Dušana Blam iz Beograda
2.mjesto: “Čista pesma” – LJubomir Bošković iz Bečmena
3.mjesto: “Kazuj Vočo” – Neda Borojević iz Dervente

JUNAČKE PJESME (29 pjesama)

1. mjesto: “Epitaf Živku Koraću” – Nemanja Zivlak iz Bos. Grahova
“Oda Milenku Pavloviću” – Dimitrije Anđelić iz Surčina
“Boj na Mišaru 1806” – Srđan Soković iz Podgorice
2.mjesto: “Mogao si biti ti” – Aleksandar Milutinović iz Beograda
“Megdan Jovana Šibalije” – Miljan Sandić iz Pljevalja
3. mjesto: “Sto junaka” – Jovan Bundalo iz Beograda

MUČENIČKE PJESME (34 pjesme)

1.mjesto: “Krv mojih predaka” – Lidija Nožanić iz Srpca
2.mjesto: “Starac Vukašin” – Miodrag Stojnić iz Loznice
3.mjesto: “Duša dječaka” – Rada Janjušić iz Doboja

LJUBAVNE PJESME (41 pjesma)

1. mjesto: “U noćima punim tuge” – Jovan Bundalo iz Beograda
2. mjesto: “Zar i ljubav da dodirne laž” – Katarina Janković iz Kosovske Mitrovice
3. mjesto: “Vasojevka” – Neda Borojević iz Dervente

ZAVIČAJNE PJESME (41 pjesma)

1.mjesto: “Žal za Prizrenom” – Milovan Ilić iz Prizrena
2. mjesto: “Grumen zavičaja” – LJiljana Terentić iz Smedereva
3. mjesto: “Motajica” – Lidija Nožanić iz Srpca