Srpska pravoslavna crkva i vjernici sutra slave praznik Cvijeti, uspomenu na svečani ulazak Isusa Hrista u Jerusalim, poslednju nedelju pred početak njegovih stradanja, smrt i Vaskrsenje. Cvijeti uvijek padaju u nedelju, dan posle Lazareve subote.

U pravoslavlju se sutra, nedelju dana prije Vaskrsa, podsjeća na svečani ulazak Isusa Hrista u Jerusalim.

Prema hrišćanskom predanju, Hristos je, praćen svojim učenicima, krenuo iz Vitanije u Jerusalim. Glas o dolasku Spasitelja i vaskrsenju Lazara Četvorodnevnog brzo se širio, pa su mu se na putu mnogi pridružili.

Na ulazu u Svetu zemlju narod ga je dočekao prostirući haljine na put kojim će proći. Mašući granama palme u znak dobrodošlice Spasitelju koji ide u susret voljnim stradanjima, narod je uzvikivao „Osana [slava] sinu Davidovu“.

Kako bileže jevanđelja, njegovi učenici su mu doveli magaricu na kojoj je ušao u grad. Time se ispunilo staro proročanstvo „Evo car krotki ide i jaše na magarici“.

Po narodnom običajnom kalendaru, dan počinje umivanjem vodom u kojoj su, na Vrbicu, potopljeni cvetovi kako bi ukućani bili rumeni i zdravi.

Na Cveti se obično bere cvijeće, ali se ne unosi u kuću, već se drži u dvorištu u posudi sa vodom. Običaj je da se tog dana mladi međusobno daruju cvijećem.

Stavlja se i vrbova grančica „za brz napredak“, ponegdje dren „za zdravlje“, a djevojke stavljaju i ljubičice.

U srpskoj istoriji, na ovaj dan, narod se uvek okupljao u radosti, ali bez veselja.

Sutra je, drugi put od početka Velikog posta, dozvoljeno jesti ribu. Vjernici iduće sedmice ulaze u poslednju sedmicu vaskršnjeg posta, nedelju stradanja, smrti i vaskrsenja sina božjeg.

Praznik Cvijeti ustanovljen je još od prvih hrišćanskih vremena, a svečano se proslavlja od trećeg vijeka.