Srpska pravoslavna crkvena opština Srbac pokrenula je akciju prikupljanja sredstava za podizanje spomenika Mari Vinčić, našoj sugrađanki koja je preminula u oktobru prošle godine a koju su mnoge generacije zapamtile po njenoj nadljudskoj borbi za preživljavanje, prkoseći zakonima prirode i medicine.

Iz srbačke parohije zamoljavaju vjernike da u skladu sa svojim mogućnostima doniraju novčani prilog u hramu Pokrova Presvete Bogorodice u Srpcu, kako bi se Mari podigao pristojan spomenik povodom godišnjice njene smrti, a ovu inicijativu će finansijski podržati i Opštinska uprava Srbac.

Mara je preminula u oktobru prošle godine u 92. godini života u Domu za stara lica „Danijela“ u Gradišci. U dom je stigla iz Univerzitetsko-kliničkog centra u Banjaluci gdje je dovezena kolima hitne pomoći zbog pogoršanja zdravstvenog stanja, a nakon detaljnih pregleda zaključeno je da boluje od neizlječive bolesti i da nema osnova za neku vrstu hirurškog zahvata.

Živjela je krajnje neuslovnim životom beskućnika, viđana je svakog dana u gradu ali se o njoj malo znalo. Prema podacima iz Centra za socijalni rad, rođena je 15.6.1928. godine u prnjavorskom selu Smrtići i upisana u knjigu državljana kao Mara Vinčić, dok drugih ličnih dokumenata niti pouzdanih podataka o njenim roditeljima, braći i sestrama nije bilo.

U Srbac je stigla kao mlada, stasita i lijepa djevojka koja je starijim porodicama pružala usluge na spremanju kuća i stanova. Nije se udavala ali se zna da je rodila muško dijete koje je nakon poroda dato na usvajanje. Nije poznato kako i kada je došlo do neke vrste psihičkog poremećaja i smetnji u govoru i zašto se opredjelila da se otuđi od ljudi i zatvori u svijet tišine, premda postoje neki podaci da je preležala tifus.

Bilo je više pokušaja da se smjesti u neki Gerijatrijski centar kao što su Jakeš, Dubica, Dragočaj, ali to nije prihvatala ni po koju cijenu i ove ustanove samovoljno je napuštala. Nije prihvatala nikakvu novčanu ili materijalnu pomoć, niti smještaj u blizini centra Srpca, a rijetke su osobe iz čije je ruke htjela uzeti hranu, novac ili cigaretu.

Sama se o sebi brinula u neljudskim uslovima, ali je na kraju je ipak okončala život dostojan čovjeka u gerijatrijskoj ustanovi u Gradišci.