Na gradskom groblju u Srpcu danas je sahranjena čuvena srbačka pjesnikinja Milja Tutnjilović koja je preminula 10.02.2024. godine u 86. godini života.
Milja Tutnjilović je rođena 1938. godine u Međuvođu kod Кozarske Dubice od oca Nikole i majke Vajke Burazor.
Ratno djetinjstvo je provela po fašističkim logorima u Cerovljanima, Jasenovcu i Bjelovaru. Ostavši bez roditelja, mladost je poslije rata provela po domovima ratne siročadi u Кozarskoj Dubici i Gradišci. Školu za babice završila je 1957. godine u Sarajevu. Radila je u bolnici u Brodu i radnu karijeru okončala u Srpcu gdje je 1983. godine otišla u invalidsku penziju.
Poezijom se bavi još od dvanaeste godine. Od preko hiljadu pjesama koliko je napisala, mnoge su objavljene u referentnim književnim časopisima širom bivše Jugoslavije a prvu samostalnu zbirku pod nazivom „Lomnine“ izdala je 1986. godine.
Već naredne, 1987. godine, objavila je još tri poetske zbirke, „Nemiri“, „Djeca Кozare“ i „Iz krvi u slobodu“, a zatim još tri zbirke „Živjeti sanjajući“, „Posljednje zrnce krvi“ i „Svaštara“. Izdala je i tri romana: „Miris sijena“, „Mlade duše“ i „Кvočka“ a njene pjesme štampane su i u knjigama poezije „Zavičajna lira“ i „Susretanja“ u izdanju srbačke Prosvjete.
Iako je kao dijete logoraš iskusila sve strahote rata, u njenim literarnim radovima vidno mjesto zauzimali su vedri tonovi i životni optimizam, mada nije zapostavila ni bolnu prošlost. Njani stihovi “natopljeni su” krvlju i suzama napaćenog naroda u Narodnooslobodilačkom ratu, ali i smijehom i radošću koje je obilježilo djetinjstvo nakon završetka krvavog pohoda.
Poeziju je pisala čak i onda kada je kao babica na svoje tople ruke, uz doktoricu i pjesnikinju Branku Tegeltija, dočekivala naraštaje i pokoljenja malih Srpčana.
Pored pisanja, povremeno je dobijala inspiraciju da slika pa je tako tehnikom ulje na platnu naslikala preko 50 radova.
Dobitnik je ugledne književne nagrade „Skender Кulenović“ 1983. godine a 2019. godine uručena joj je Zahvalnica opštine Srbac.
Iza sebe je ostavila supruga Stojana, sina Berislava, snahu Branku, unučad Stojana i Boška sa porodicama i ostalom tugujućom rodbinom i prijateljima.